نون و القلم

کی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. یک چوپان بود که یک گله‌ی بزغاله داشت و یک کله‌ی کچل، و همیشه هم یک پوست خیک می‌کشید به کله‌اش مگس‌ها اذیتش نکنند... . 

کتاب نون والقلم، رمانی نوشته ی جلال آل احمد است که اولین بار در سال 1961 به انتشار رسید. این رمان، داستان به قدرت رسیدن گروهی از قلندرها را روایت می کند که با جلب حمایت مردم، شهر را به تصرف خود درمی آورند و به حاکمیت می رسند. اما پس از مدتی، چرخه ی نارضایتی و مخالفت های گروهی از جامعه دوباره تکرار می شود و شهر، دوباره فضایی پرتلاطم و ناآرام به خود می گیرد. شخصیت های اصلی این کتاب، دو کاتب یا میرزابنویس هستند که یکی، در زمینه ی موضوعات سیاسی و اجتماعی حرف هایی برای گفتن دارد و دیگری، مردی است که توانایی چندانی در این مباحث ندارد و به نوعی با حرف حساب، کاملاً ناآشناست. آل احمد در کتاب نون والقلم، به مخاطبین خود یادآوری می کند که انسان باید پای ارزش های خود بایستد و قبل از فکر کردن به تغییر دنیای پیرامون، به فکر ایجاد تغییر در خودش باشد.