طاهره، طاهره عزیزم؛ نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی

صبح که از خواب بیدار می‌شوم یاد تو می‌افتم، شب هم تو را به خواب می‌بینم، فکر تو چنان مرا ناراحت کرده است که دیگر آرامی ندارم، حالا که حساب می‌کنم در عرض این چندسال جز دل دردمند و بدنی خسته، چیزی دیگر از عشق تو نصیب من نشده است. اما محبوب من، تو هم عوض این‌که از این‌همه رنج و محنت من چیزی کم کنی، یعنی آن‌چنان رفتار کنی که من زیاد در عذاب نباشم، هر روز که می‌گذرد، بر غم من می‌افزایی.

"طاهره ،طاهره عزیزم" از "غلامحسین ساعدی"، در واقع مجموعه ی "نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی" است که به صورت یک کتاب به انتشار رسیده است. این نمایش نامه نویس و پزشک ایرانی که از جایگاه رفیعی در میان نویسندگان برخوردار است، در این نامه ها، از دل تنگی و دوری و دلباختگی برای معشوقه اش می نویسد. اما پاسخ "طاهره کوزه گرانی" در برابر این نامه های عاشقانه فقط سکوت است و بس؛ حال این که در پس این سکوت چه نهفته بود و چرا "طاهره" اینهمه سال نامه های "ساعدی" را در کنار بریده ی مطالب روزنامه ها درباره ی او یکجا نگهداری کرده است، سوالی است که پاسخش برای ابد در کنار باقی رازهای این عشق منحصر به فرد، دفن شد. اما چیزی که باقی ماند، مجموعه ای از نوشته های درخشان با احساسات گیراست که در آن عاشق، از تنهایی و مهر و علاقه اش به محبوب، سخن رانده است.
"طاهره ،طاهره عزیزم" آیینه ی عمیق ترین احساسات "غلامحسین ساعدی"، معروف به "گوهرمراد" است که در قالب نثری دلکش و خواندنی به معشوقه اش ابراز داشته و حالا این میراث عاشقانه برای آیندگان برجا مانده است. "طاهره،طاهره عزیزم" که متشکل از چهل و یک نامه ی پر مهر و اشتیاق است، سبب شده تا قصه ی عشق نویسنده، خود به داستانی پرشور همچون حکایت هایی که از قلمش برمی آمد تبدیل شود. دقیقا همچون دیگر آثار نوشته شده به قلم "گوهرمراد"، "نامه های غلامحسین ساعدی به طاهره کوزه گرانی" نیز از ارزش فوق العاده بالای ادبی برخوردار است و نمایانگر ژرف ترین عواطف نویسنده در نثری بدون سانسور می باشد.