شب نشینی باشکوه

"شب نشینی باشکوه" اثری است از "غلامحسین ساعدی" ملقب به "گوهرمراد" که مجموعه ای از داستان های کوتاه این نویسنده و نمایش نامه نویس پرآوازه ی ایرانی را در بردارد. آنچه در "شب نشینی باشکوه" با آن مواجه هستیم، یکی از نخستین تلاش های صورت گرفته در پی ریزی شیوه ای از داستان نویسی است که در آن جهان اشباح و مردگان همراه با فضایی وهم آلود ارائه شده است.
آنچه "غلامحسین ساعدی" در به تصویر کشیدن آن در این مجموعه داستان، تاکید داشته، نمایی از پوچی، یکنواخت بودن، و ملال های زندگی کارمندی است که به خوبی هم از پس آن برآمده است. او در بستری از فضاسازی های وهم آلود، دغدغه ها و مشکلات اجتماعی مربوط به زندگی روزمره ی این قشر از جامعه را توصیف می کند و وحشت و اضطراب ناشی از این سبک زندگی را در خلال عملکرد و رفتار هر کدام از شخصیت ها به تصویر می کشد. این دوازده داستان خواندنی و تامل برانگیز که خط فکری مشابهی دارند عبارت اند از: «شب نشینی باشکوه»، «چتر»، «حادثه به خاطر فرزندان»، «ظهر که شد»، «مراسم معارفه»، «سرنوشت محتوم»، «استعفانامه»، «خواب های پدرم»، «مفتش»، «دایره ی درگذشتگان»، «مسخره نوانخانه» و «مجلس تودیع».
زندگی کارمندی در صحنه های مختلفی در این مجموعه به توصیف کشیده شده است و یک صحنه مراسمی از تودیع کارمندان بازنشسته ی شهرداری است. صحنه ی دیگر داستان ویرانی کارمند اداره ی ثبت آمار و احوال بوده و بعدی به تعویض روسای این اداره به صورت پیاپی می پردازد. یکی از ترس کارمندی که نگران است به اختلاس متهم شود سخن می گوید و دیگری بحث و جدل های کارمندان بر سر به رخ کشیدن فرزندانشان می باشد. وجه مشترک تمام این داستان ها همانطور که مشاهده می شود، زندگی کارمندی بوده و این مساله در فضایی سرد و موقعیت هایی گریزناپذیر وصف می شود.

غلامحسین ساعدی در 1314 در تبریز دیده به جهان گشود.او با نام مستعار گوهر مراد بیشتر آثار نمایش خود را به چاپ سپرد. در دانشگاه های تبریز و تهران پزشکی و روان پزشکی خواند.با درک خاصی از شخصیت های روان پریش و آشفته ذهن و کشف دردها و آسیب های روحی آنان.توانست به خوبی از این کاراکتر ها در داستانهای خود بهره کیرد.فضای داستانها و نمایشنامه هایش آکنده از درهم آمیختگی کابوس و واقعیت است که فضایی وهمناک به آثارش میدهد. اولین مجموعه داستانش در (1339) به نام شب نشینی با شکوه منتشر شد.در مجموعه داستان به هم پیوسته عزاداران بیل(1342)توپ و ترس و لرز(1346)از بدویت جغرافیایی برای ترسیم فضایی شگفتی آفرین و ترسناک بهخوبی بهره می جوید. از مجموعه داستانهایش می توان از واهمه های بی نام نشان (1346)گو رو گهواره(1350)و از تک نگاریهای او اهل هوا(1345)و خیاو یا مشکین شهر و از آثار نمایشی اش:لال بازیها،چوب به دستهای ورزیل آی با کلاه و دیکته و زاویه را می توان نام برد. ساعدی در 1364 در فرانسه در گذشت و در جوار صادق هدایت به خاک سپرده شد.