تاثیر سایه

اغلب اوقات پذیرش سایه یا همان اشتباهات مان به ما احساس خجالت می دهد و ما می‌خواهیم از این احساس اجتناب کنیم. حس می‌کنیم اگر نگاهی ژرف به سایه‌مان بیاندازیم، خیلی آسیب‌پذیر می‌شویم. ولی آن چیزی که واقعاً باید از آن بترسیم، این است که سایه را مورد توجه قرار ندهیم، چون با انکار سایه به آن قدرت می‌بخشیم. وقتی سعی می‌کنیم تنها آن جنبه‌هایی از وجودمان را از خود ابراز کنیم که مورد قبول دیگران است، بعضی از ارزشمندترین جنبه‌های خود را سرکوب و خود را به زندگی‌ای با داستان تکراری و نمایشنامه‌ای کهنه محکوم می‌کنیم. احیای آن بخش از خودمان که به سایه تبعیدشان کردیم، قابل اعتمادترین راه تحقق استعدادهای بشریمان است، راهی که این کتاب به ما نشان می دهد.

تعارض میان آنچه هستیم و آنچه می‌خواهیم باشیم، هسته مرکزی کشمکش‌های انسان است. در حقیقت، دوگانگی مرکزی‌ترین کانون تجربه انسانی است. زندگی و مرگ، خیر و شر، امید و تسلیم، در هر انسانی همزیستی دارند و نیروی‌شان را در تمامی جنبه‌های زندگی ما به‌کار می‌گیرند. اگر شجاعت را می‌شناسیم به این دلیل است که با ترس روبه‌رو شده‌ایم، اگر می‌توانیم صداقت را تشخیص دهیم به این علت است که با فریبکاری مواجه شده‌ایم و با این همه، اغلب ما طبیعت دوگانه‌مان را انکار می‌کنیم یا آن را نادیده می‌گیریم. اگر با این تصور زندگی کنیم که ما تنها در یک سوی این دوگانگی قرار داریم ــ در طیفی محدود از ویژگی‌های انسانی ــ آنگاه ممکن است این سؤال برای‌مان پیش آید که پس چرا بیشتر ما اکنون کاملا از زندگی‌مان راضی نیستیم. چرا با وجودی که به دانش زیادی دست یافته‌ایم هنوز نمی‌توانیم قدرت و شجاعتی داشته باشیم که نیت‌های خیرمان را با تصمیماتی قدرتمند عملی سازیم؟ و مهم‌ترین مسئله این است که چرا به‌طور مداوم درگیر رفتارهایی می‌شویم که برخلاف سیستم ارزشی ما و تمام چیزهایی است که بر آن‌ها پافشاری می‌کنیم؟ ما ادعا می‌کنیم که دلیل چنین مسائلی، زندگی آزمون نشده، بخش تاریک‌تر خویشتن ما، بخش سایه خویشتن ما ــ یعنی جایی که قدرت غیرارادی‌مان در آن پنهان شده است ــ می‌باشد. دقیقآ درهمین نامحتمل‌ترین مکان ممکن است که ما کلید آشکار شدن قدرت، شادمانی و توانایی زندگی بر اساس رؤیاهای‌مان را بیابیم.