آن ها کم از ماهی ها نداشتند

اولش سخت است. سعی‌ات را بکن. همیشه اولش سخت است. راه که افتادی، دیگر راه خودش جلو می‌رود، نه این که حتا به ای دری هم بررسی. فقط بنویس متاسفم . من تمام سعی خودم را کردم، تمام سعی را که امروز می‌توانم، گرچه تمام سعی فردایم را نمی‌دانم. حالا همین لحظه از همین امروز دیگر نمی‌توانم با تو ادامه دهم. می‌خواهم یک نفره بروم. تو برو تا رفتن من هم سبک‌تر باشد.

سومین مجموعه داستان شیوا مقانلو. نامزد و برنده چند جایزه داخلی. تصویر آدمهایی درگیر عرف و سنت که در نهایت رهایی میابند, اگرچه به راهی نامعمول. تاریخ و زن و اسطوره و تنهائی اینجا هم حاضرند. کتابی مناسب برای علاقمندان داستان کوتاه و ادییات نوین ایران.
نویسنده به قدر طاقت داستان که به زبان معیار و با مدد از زبان غنی فارسی نوشته شده است از گویش محلی نیز بهره برده است. نه آن قدر که نفس داستان و خواننده را بگیرد.
این رویکرد در داستان، گوش کهن دژ که داستانی مبتنی بر یک واقعه تاریخی و بستر مکانی خاصی است کاملا بارز و آشکار است، نویسنده خوب می داند تنها راه ساختن این نوع از داستان از مسیر زبان می گذرد و در این کار به غایت موفق است.
در دو داستان اولیسه و شب هزار دوم نیز نویسنده با هوشمندی از دو نوع نثر بهره برده است. چرا که اصولا در هر دو داستان، امروز و دیروز در رابطه ای بینا متنی دوش به دوش هم موقعیت هایی واحد را توضیح می دهند.
نویسنده آنجا که پای امروز به میان می آید از نثر آشنای امروز بهره می برد و آن را بدون نقص به کار می بندد و آنجا که گذشته حضور پیدا می کند، زبان رنگ و بویی آرکائیک به خود می گیرد.

همیشه این حسرت را با خود دارم که چرا نمی توانم آنطور که شایسته ی زبان فارسی است بنویسم. لطفا توجه کنید، گفتم آن طور که شایسته ی زبان فارسی است. این زبان همواره بر من به مثابه ی یک زبان فخیم، مستحکم، رنگارنگ، پرواژه و آهنگین ظاهر شده است. و از آنجا که همواره آثاری در زبان فارسی مانده اند و ما آن ها را به عنوان آثارسترگ ادبی خوانده ایم، که زبان محور بوده اند، نباید نقش زبان فارسی را در بر کشیدن یک اثر تا ساحت ادبی نادیده گرفت.