بیرون در

بیرون در تازه‌ترین اثر داستانی محمود دولت‌آبادی است‌. عرضه‌ی نخست این اثر همزمان با آغاز نمایشگاه کتاب خواهد بود.
در بخشی از این رمان می‌خوانیم:
اما چه مدتی از زمان لازم است تا متوجه بشوی سرانجام نشانه‌ای از حیات در خلوت مکان جاری خواهد شد یا نخواهد شد؟ چنین لحظاتی زمان نمی‌ایستد، کند می‌شود. شاید به طول سالیان باشد، چه می‌دانی! شاید به همان میزان زمان می‌برد تا لنگه‌ی در ساختمان گشوده شود و آن یکی لنگه‌اش هم - و سپس انسانی به ریخت تنه‌ی پیرشده‌ی یک درخت گلابی، خشکیده و ساکت از ورودی بیرون بیاید با یک تکه آهن_میلگرد زنگ‌زده به جای عصا_ و یک روز تمام طول بکشد تا همان سه-چهار قدم را بردارد و بیاید روی یکی از آن مبل‌ها به دشواری نشسته شود، تکه‌میلگرد را تکیه بدهد به دیوار، کف دستش را بکشد روی پیشانی و پایین بیاورد، بعد از آن دست را سایبان چشم‌ها کند مگر بتواند به جایی نگاه بیندازد، انگار به سرابی در دوردست‌ها.

مان "بیرون در" نام جدید ترین اثر نویسنده نامی ایران، محمود دولت آبادی است. در این رمان نقش اصلی زنی است به نام آفاق که در اواسط دهه سوم زندگی اش و در سال های قبل از انقلاب در شهر تهران زندگی می کند. آفاق به دنبال مردی می گردد که فقط یک بار دیده اش و موضوع محوری این داستان چرایی این ملاقات است. توصیفات در کتاب مستقیم نیستند و خواننده باید برداشت خودش را از جو حاکم بر داستان با نشانه هایی که نویسنده در اختیارش قرار می دهد، داشته باشد. در این رمان شخصیت های زیادی وارد آن می شوند اما نویسنده شخصیت ها را به طور مستقیم توصیف نمی کند بلکه خواننده از بر هم کنش شخصیت ها با یکدیگر در طول داستان، با آن ها آشنا می شود و زمانی که اتفاقات در مکانی رخ می دهند مثلا وارد خانه می شوند، نویسنده از اشیا و اجسام کمک می گیرد تا احساسات و فضای حاکم بر داستان را به خواننده القا کند. از ویژگی های قابل توجه این اثر، ریتم تند و بدونه وقفه ی آن است که مجال نفس کشیدن به خواننده نمی دهد. روایت منحصر به فرد و فضاسازی قدرتند و زیبای "بیرون در" از نقاط قوت آن به حساب می آید. یکی از ایراداتی که به این کتاب وارده شده زاویه دید است که در ابتدا اول شخص است و در ادامه به سوم شخص تغییر می یابد و حتی در بعضی قسمت ها خواننده سخت متوجه نمی شود راوی داستان چه کسی است.