یازده نمایشنامه - نانوشتن

ساموئل یا سمیوئل در سال 1906 در ایرلند به دنیا آمد. وی نمایش‌نامه‌نویسی است که همواره تا پایان عمرش در سال 1989 وی را از آن خلاصی نبود. او را به عنوان اولین ابزوردنویسی می‌دانند که شهرت جهانی یافت. وی در سال 1930 اولین جایزة ادبی‌اش را کسب کرد و پس از آن مقاله‌ای دربارة مارسل پروست که زمینة مشغولیت ذهنی او دربارة گذشت بیهودة زندگی انسان و تکرار عادت و اموری است که هیچ نتیجه‌ای نداد. این اندیشه موجب شد تا وی مقامی را که در دانشکدة تیریستی داشت رها کند و به دوره‌گردی روی آورد. او در طی مدت دوره‌گردی از ایرلند، فرانسه و آلمان عبور کرد و وقت‌اش را صرف نوشتن شعر و داستان کرد. پس از جنگ‌های جهانی دورة فعالیت جدی بکت شروع شد و که شامل چندین کتاب طی 5 سال بود. اولین نمایش‌نامة بکت «لوتریا» آیینه‌ای بود از جست‌وجوی خودش به دنبال آزادی، چرخشی در خصوص جست‌وجوهای مرد جوانی که از خانواده و قیود اجتماعی‌اش می‌برد. بکت موقعیتش را به عنوان یک نمایش‌نامه نویس مطرح در سال 1957، زمانی که دومین اثر مطرح‌اش «بازی نهایی» به زبان فرانسه و در تئاتر رویال شهر لندن به نمایش درآمد، بدست آورد. بکت در سال 1969 جایزة نوبل ادبیات را برد و در سال 1988 «واژه چیست» را نوشت و سال 1989 درگذشت. «یازده نمایش‌نامه» از آثار بکت و مشتمل بر «بازی بدون کلام 1» «بازی بدون کلام 2»، «آمد و رفت»، «نفس»، «تک‌گویی»، «بداهه اوهایو»، «فاجعه»، «شب رویا» و «چی کجا» است که به همراه مقدمه‌ای با عنوان «نانوشتن» دربارة نظریات ادبی و اندیشة سمیوئل بکت به چاپ رسیده است.