نامه های پر تب و تابِ خورخه لوئیس بورخس

«نامه‌های پر تب‌و‌تاب» نامه‌های منتشر نشده‌ی نویسنده‌ی نامدار آرژانتینی، خورخه لوئیس بورخس است که حدود ده سال پس از مرگ وی، همسرش آن‌ها را کشف و منتشر کرد. بورخس این نامه‌ها را در جوانی طی حدود سه سال به دو تن از نزدیک‌ترین دوستان آن دوره‌اش؛ خاکوبو‌سورِدا فرزند پدری ادب دوست و مادری هنرمند از خانواده‌های سرشناس مایورکا و موریس آبرامویچ، (هم‌کلاسی دوران دبیرستان بورخس در ژنو) نوشته است. در کتابِ حاضر ۷۱ نامه گرد آمده است که ۴۶ نامه خطاب به سورِدا و ۲۵ نامه‌ی دیگرخطاب به آبرامویچ است

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

سویل. اول دسامبر[ ۱۹۱۹ ]

آرامش بسیار. آفتاب گویی با بی‌میلی می‌تابد. هوای آبی پر از ناقوس است... چه می‌کنی دوست من؟ من این اواخر مثل یک ماشین کار می‌کنم، بی‌هیچ ذوقی؛ جداً بی‌ذوق، اما همواره، هر روز، ‌سه-چهار صفحه‌ام را سیاه می‌کنم. همان‌طور که می‌بینی چیز بکری وجود ندارد؛ اما از هیچ بهتر است. شروع سطرهای اول، سخت‌ترین کار است. بعد از آن، تنها مسئله‌ی اصلاح، حذف عبارات مسجّع، کلمات تکراری و فرانسوی‌مآبی۱ که تا این‌ اندازه در نثر اسپانیایی من موجود است، همانند اسپانیایی‌مآبی در فرانسه‌نویسی من و.... خیلی کم کتاب می‌خوانم. کتاب جهنم هِنری باربوس را دوباره نصفه‌نیمه خوانده‌ام، این کتاب-که تا پیش از این به نظرم فوق‌العاده می‌آمد-اینک در نظرم یاوه است؛ کتابی کودکانه، هذیان اسفبار خود‌بزرگ‌بینی با اطوارهای گُنگ در تاریک‌روشن. و البته بیش از حد کلاسیک، بیش از حد فاخر. وضعیت پُست در این‌جا بسیار بد است. تقریباً بیش از یک ماه است که نامه‌ای دریافت نمی‌کنیم. بیست پزوتایی که برایم فرستادی متأسفانه در راه ماند. هر بار که به پست‌خانه می‌روم، کارمندی با صورتی مزین به لبخندی سرد و ساختگی به من[ می‌گوید ]که: واقعاً چیزی برای بورخس نیست، و آن‌گاه من[ می‌مانم ]با حالی بسان سگ کتک‌خورده یا اجنبی بی‌تفاوت و شکیبا زیر توفان فلاکت... قطعاً درک می‌کنی که در این شرایط، تردید کردم که پانزده فرانکم را از راهی چنان بی‌اعتبار، چون پست اسپانیا برایت ارسال کنم.

کافی‌ست. بخت یارت برادر، خیلی مخلص تو:

خورخه لوئیس بورخس