یک عضو غیر وابسته

کتاب «یک عضو غیروابسته» دو داستان از نویسنده نام دار و محبوب ژاپنی، هاروکی موراکامی (-۱۹۴۹) دارد. موراکامی، با تحقیق و پژوهش در زمینه ی ادبیات غرب آثار چشمگیری در کارنامه اش دارد که تاکنون به ۸۰ زبان دنیا ترجمه شده اند و می توان گفت محبوبیتش در ایران به دلیل سبک نوشتاری اوست. موراکامی از آن دسته نویسندگانی است که با رفتار ساده اش در زبان توانسته از فراز روایت های خویش به گستره ای از نویسش برسد که امروزه میان مخاطبان اغلب کشورها به نویسنده ای محبوب بدل شود. او در آفرینه های خود با تخیل و نگاهی رازآلود و ایجاد موقعیت های طنز و دیالوگ های دیالکتیکی در صدد ایجاد فضای سوررئال است. موراکامی در داستان «یک عضو غیروابسته» بر خلاف برخی تصورات عمومی نشان می دهد که مردها با آن جسم تنومند نیز می توانند آسیب پذیر باشند و چطور می توانند سال های متمادی با خاطره ای دور در برابر ناملایمات زندگی روزگار بگذرانند؛ زیرا در فرهنگ زناشویی کشور ژاپن از دیرباز رسم بر آن است چنانچه زن و مردی از یکدیگر جدا شوند، حتی اگر پای بچه ای در میان باشد، دیگر حق ندارند به یکدیگر نزدیک شوند؛ حتی اگر از کرده ی خویش نادم و سرخورده باشند. ازاین رو موراکامی از یک جهت با نگاهی انتقادی این فرایند را واکاوی می کند.. داستان دوم این کتاب«شهرزاد» نام دارد. بخشی از داستان « یک عضو غیر وابسته»: اتفاقی که در زندگی دکترتوکای در فواصل زمانی معین رخ می داد، به هم خوردن نامزدی هایش بود. لحظه ای فرا می رسید که نامزد جوان دکترتوکای به او می گفت: «خیلی متأسفم، دیگه نمی تونیم همدیگه رو ببینیم. من فکر می کنم نمی تونیم با هم خوشبخت شیم و تصمیم گرفتم با کس دیگه ای ازدواج کنم. اختلاف سنی و فکری ما زیاده.» و دکترتوکای با شنیدن چنین حرف هایی از روی تأسف لبخندی تلخ می زد. تأسف آور هم بود، اما چه می شد کرد! در چنین شرایطی دکترتوکای به خواسته ی آنان احترام می گذاشت. سپس هدیه ای گران قیمت می خرید و همراه کارت پستالی مزین به تبریک و آرزوی موفقیت به دیدار آن زوج خوشبخت می رفت. «از صمیم قلبم برایتان آرزوی خوشبختی دارم، خانم زیبا و هوشمندی چون شما لیاقت خوشبخت بودن را دارد...» و البته منظورش عمیقا نیز همین بود.