شرح شوکران؛ دفتر اول و دوم

گریز از تنها بودگی، گریز از خود بودگی، میل ظریف زیستن، شوق تماشای جهان و انسان و شعر، و هرچه اوست و در اوست؛ شتاب در دریافت‌ها، چگونگی‌ها و خیال مانائی در تقابل با مرگ، مرا بر آن داشته است تا به جست‌وجوی اکسیر کلمات و راز اوراد و کشف دالان‌های تو در تو و تازه زاد «شعر»، دست از همه‌چیز شسته، بکوشم تا در عبور از دشوارترین جادة جهان هنر، یعنی شعر، تن به ضریح و روزه مذاب حوصله و امید بسپرم؛ و نیز یقین مسلم دارم که تجلی لطف این تقدیر خودخواسته و گاه خودرو، هستنی جز «عشق» را در پی نداشته و نخواهد داشت.

می‌دانم که به روشنی رسیدگان را پایی از خود نبوده است، که تا هراسی از خار و خنجرشان باشد...

لذا این فعل مانا را «شرح شوکران» نامیده‌ام، که تفسیری‌ست و شرحی فشرده. تبیین پرواز و پرش‌های نوین و خیزش‌های پهناب گونة مستتر در شعر شاعران نامدار این میهن مبارک است؛ همین!