خویشاوندی با خورشید و باران

کتاب خویشاوندی با خورشید و باران، مجموعه ای از اشعار نوشته ی پیر پائولو پازولینی است که نخستین بار در سال 1970 منتشر شد. اغلب افراد در خارج از ایتالیا، پازولینی را به خاطر فیلم های درخشانش می شناسند. اما چیزی که بیشتر افراد نمی دانند این است که این کارگردان نابغه، در ابتدا یک شاعر بود و در طول زندگی خود، علاوه بر فعالیت هایش در هنرهای تجسمی، رمان نویسی، نمایشنامه نویسی و روزنامه نگاری، نوزده کتاب شعر را به چاپ رساند. کتاب خویشاوندی با خورشید و باران، به خوبی نشان می دهد که شعر و شاعری چقدر برای پازولینی بااهمیت بوده و این هنر، چه تأثیرات شگرف و بنیادینی بر سایر حوزه های فعالیتش، از هنرهای تجسمی و مقاله های سیاسی گرفته تا ساخت فیلم، داشته است. پس از مطالعه ی این کتاب درخواهید یافت که لقب «شاعر سینما»، چقدر برازنده ی پیر پائولو پازولینی است.

اکنون سرانجام برادران بزرگ‌تر رو به تو می‌آورند
 دمی از بازی‌های خوفناک‌شان دست می‌کشند
از غفلت پیوسته‌شان برون می‌افتند
و از خود می‌پرسند:
«شاید مریلین، مریلین کوچک، راهنمای ما بوده باشد؟»
و اکنون تو خواهرک
 تو که همیشه بی‌اهمیت بودی
 خواهرک فقیر که همیشه لبخند بر لب داشتی
پیش از همگان از آستانه‌ی جهانی می‌گذری
 که به سرنوشت مرگش وا نهاده‌اند