داستان افتادن من از داستانم

«داستان افتادن من از داستانم» نوشته اُرهان پاموک(-۱۹۵۲)، نویسنده ترکیه‌ای برنده جایزه نوبل ادبیات است. این کتاب مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و داستان‌های کوتاه پاموک است که وی آن ها را در کنار هم قرار داده و آنها را به هم پیوند داده است. پاموک در پیشگفتار کتاب می‌نویسد: در دلِ این کتابِ کوچک، دو موضوعی نهفته است که همواره از خیال‌پردازی در موردشان لذت برده ام. یکی چهره‌ی اسرارآمیز تاریخ، و دیگری خاطرات دوران کودکی و دوران تحصیلم. در رُمان ها و متون دیگری که نوشته ام، همیشه به این دو موضوع ارجاع داده ام و هر بار نیز درهم آمیختگی این موضوعات را در ذهنم حس کرده‌ام. یعنی وجه کودکانه ی تاریخ در کنار وجه تاریخیِ کودکی. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: روزی روزگاری بر فراز قلعه‌ای افراشته بر کوه‌های شمالی هرات، خانِ جوانی علاقه‌مند به نقش و نقاشی زندگی می کرد. این خانم جوان تنها به یکی از زنان حرمسرای خود عشق می ورزید. دخترِ زیباروی تاتاری که خان به او دل باخته بود نیز عاشقِ خان بود. تا خود صبح عشق می‌ورزیدند و چنان احساس خوشبختی می‌کردند که آرزو داشتند روزگارشان همیشه بر این منوال ادامه پیدا کند. بهترین راه برآورده کردن این رؤیا را در کتاب‌هایی دیدند که به دستِ نقاشان قدیمی ترسیم شده بوند و آنها ساعت‌ها و حتی روزها را بی‌وقفه به تماشای تصاویر بی‌عیب و نقص آن کتاب‌ها می‌نشستند. با نظارهی تصاویر بی‌عیب و نقص با روایت‌هایی پی‌درپی، زمان برایشان متوقف می شد و حس می کردند خوشبختی آنها با لحظاتِ شیرینِ دورانِ طلایی‌ای که در داستان ها نقش بسته بود در‌آمیخته است.