فعل

فرهاد کاتب در اوّلین تجربه ی تدریس خود به عنوان دبیر ادبیات در دبیرستانی دخترانه، در کانون توجه کارکنان و دانش آموزان آن جا قرار می گیرد. او با موضوع پایان نامه اش که نظریه ای درباره ی «فعل» است، ناخواسته، موجب بروز آشوبی ابدی در مقیاس زمانی و مکانی نمایشنامه در محیط تحصیلی و میان معلّمان و محصّلان آن جا می شود. محمد رضایی راد در این اثر به ما نشان می دهد که زبان تنها ابزار ماست، بودن در کنار دیگری و درک متقابل در باور انسان تنها از طریق زبان ممکن است و این زبان که به نوعی حجاب واقعیت است، ابزاری است که با آن باید واقعیت را شکافت و به عمل ناب رسید و نمایشنامه «فعل» درارتباط فرهاد کاتب و لیلا آرش دانش آموز مالیخولیایی و شیدایش نشان می دهد که چگونه زبان نمی تواند همه واقعیت را بشکافد و منتهی به عمل ناب شود، عمل ناب مهلک تر از تحمل زبان و سنگین تر از ظرفیت کلمات و دستور زبان حاکم بر گفتار است.