آسایشگاه

فضای این نمایشنامه مربوط به یک محیط بسته و انتزاعی است. به نظر می رسد پینتر وقایع آن را در چارچوب یک آسایشگاه به تصویر می کشد و افراد آن نیز به ظاهر آدم های روانی هستند. «آسایشگاه» مانند بیشتر آثار این نویسنده در فضایی پر ابهام پیش می رود.

نمایشنامه ی آسایشگاه، طنز سیاهی است که در یک آسایشگاه روانی دولتی می گذرد و داستان نقشه ی شوم یک قتل، و فساد و کاستی های جامعه ای مستأصل را به تصویر می کشد. در زیر ظاهر طنزآمیز این نمایشنامه، مفاهیمی هشداردهنده در مورد نظامی بروکراتیک نهفته است که در ظاهر قرار بوده زندگی مردم را بهبود بخشد اما در واقعیت، انسان ها را تبدیل به اعداد و ارقامی کرده که هویت شان، به سادگی هرچه تمام تر، فراموش شدنی است.