عابر هوایی

 برانژه: اگه آدم فکر کنه که بدون پروانه و بال تو آسمون بودن غیرطبیعیه، اعتمادش سست می‌شه، می‌آد پایین، اما نه تندتر از آسانسور. بعضی‌وقت‌ها، به نیروی اراده، می‌شه دوباره اوج گرفت و رفت بالا، درست مثل اینکه آدم از وزنش کم کنه. اما نه برای مدت طولانی. یه تزلزل کوچیک تو ارادۀ آدم کافیه که سُر خوردن رو به پایین شروع بشه. وقتی که دوباره به راز کار در خودم پی می‌برم، بارها و بارها، موقع جهش به آسمون، به خودم گفتم «حالا دیگه بلدم، برای همیشه، دیگه یادم نمی‌ره، همون‌طور که شنیدین و دیدین یادم نمی‌ره.»