پیراهن های همیشه

وپ به جست و جویش آمده، به رویش لبخند زده، بر پایش نشسته. توپ به بازیکن نیاز داشته و بازیکن به توپ. آنها رقص کنان جلو رفته اند و جلو ... زمان سپری شده و توپ بی وفا، دل از بازیکن کنده و بازیکن را تنهاترین تنهای دنیا کرده. بازیکن کفش ها را درآورده،آب دهانش را قورت داده و گوش هایش را گرفته تا نفرین (تمام شده ای، تمام) را نشود..
پیراهن های همیشه تک نگاری های شاعرانه ی حمید رضا صدر درباره ی بزرگان دنیای فوتبال از جوزپه مئاتزا تا فرانتس بکن بائر است، از پله تا دیگو مارادونا، از روبرتو باجو تا الیور کان، از اریک کانتونا تا آلساندرو دل پیرو، از تیری آنری تا زین الدین زیدان، از کریستیانو رونالدو تا لیونل مسی ... همه اینجا هستند؛ چشم در چشم عاشقان سینه چاکی که گاهی دعای خیر سر داده اندو گاهی نفرین کرده اند؛ هم رفیق بودند و هم جلاد.