پشت میز با مارکس

شعرهای او اگرچه همه در یک ویژگی (روایت) مشترک اند اما این روایت های اغلب داستانی در گستره وسیعی از سبک ها، مکتب ها و با ترفندهای شگفت انگیز، جای می گیرند. تخیل شاعرانه او دستاوردهای سورئالیسم، رئالیسم جادویی، ادبیات فانتزی، رئالیسم جادویی، فضاهای کافکایی، دادائیسم، گروتسک، داستان های پریان و... را به خوبی به کار می گیرد. گاهی داستانی عاشقانه از نوع ادبیات فانتزی را با فضاسازی ای رویاگونه، واقعیت های معمول زندگی و تجربه هایش را در روایتی مضطربانه و دلهره آور بیان می کند و در شعری دیگر یک کافکایی تمام عیار جلوه می کند. در یک کلام، او استاد مسلم روایت شاعرانه است. خواب می دیدم که دوباره یک اسب شدم. شادمان در دشت های نمناک می دویم. و می دانستم که دوباره به یک اسب تبدیل شده ام. و نمی خواستم از خواب بیدار شوم. ...