دیه گو و فریدا

وقتی فریدا به خانواده ی خود خبر داد که قصد دارد با دیه گو ازدواج کند، پدرش با شوخی نیشداری گفت این شبیه به ازدواج فیل و کبوتر است. همه نسبت به ازدواج دخترک پر شر و شوری که جسمی بیمار و آسیب پذیر داشت آن هم با هنرمند نابغه ی مکزیکی که دوبرابر سن او و سه برابر وزن او را داشت بدبین بودند. دیه گو به غول اغواگر شهرت داشت و هنرمندی بود که جرئت کرد در گرامی داشت بومیان مکزیک، دیوارنگاره هایی بکشد و در آنها کارگران را در حال پائین کشیدن تثلیث شیطانی مکزیک - کشیشان، طبقه بورژوا و مردان قانون - به تصویر بکشد.

ماجرای نخستین دیدار دیه گو و فریدا، گذشته پربار مرد نقاش، تجربه ی درد و تنهایی فریدا، ایمان آنها به انقلاب تا پایان عمر، ملاقات با تروتسکی و آندره برتون، ماجرای آمریکا و علاقه ی هنری فورد به آثار دیه گو و نقش انکارناپذیر آنها در نوسازی دنیای هنر مدرن، داستان زندگی این زوج را به عاشقانه ای نامعمول و شگفت بدل ساخت.

داستان عشقی که به واسطه ی نقاشی جرقه خورد و پربار شد، در حالی که هر یک آثاری متفاوت و در عین حال مکمل یکدیگر آفریدند.

هنر و انقلاب تنها وجوه مشترک میان آن دو بود که از فرم هایی متفاوت و خارج از معمول بهره می بردند. فریدا برای دیه گو همان جادوی مبهمی را داشت که نزد دایه ی سرخپوست خود یافته بود و دیه گو برای فریدا به سان فرزندی بود که هیچ گاه جسم او تاب و مجال به دنیا آوردن آن را نیافت. آنها زوج اسطوره ای جاودانی ساختند که همزمان بی نقص و متضاد بود.