سووشون

آن روز،روز عقد کنان دختر حاکم بود.نانواها با هم شور کرده بودند،و نان سنگکی پخته بودند که نظیرش را تا آن وقت هیچکس ندیده بود.مهمانها دسته دسته به اطاق عقدکنان می آمدند و نان را تماشا می کردند .خانم زهرا و یوسف خان هم نان را از نزدیک دیدند. یوسف تا چشمش به نان افتاد گفت: «گوساله ها،چطور دست میر قضبشان را می بوسند!چه نعمتی حرام شده و آن هم در چه موقعی...»مهمانهایی که نزدیک زن و شوهر بودند و شنیدند یوسف گفت اول از کنارشان عقب نشستند و بعد از اتاق عقد کنان بیرون رفتند.زری تحسینش را فرو خورد،دست یوسف را گرفت و با چشمهایش التماس کرد و گفت:«ترا خدا یک امشب بذار ته دلم از حرفهایت نلرزد.»و یوسف به روی زنش خندید...

کتاب سووشون، رمانی نوشته ی سیمین دانشور است که نخستین بار در سال 1969 به انتشار رسید. این رمان جاودان به زندگی خانواده ای ایرانی در زمان اشغال کشور توسط نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم می پردازد. داستان در شیراز می گذرد؛ شهری که یادآور تصاویری از تخت جمشید، شاعران بزرگ، صوفی ها و کوچ نشینانی است که در گستره ای از هیاهوها و فراز و نشیب های تاریخی زندگی کرده اند. زری، همسر و مادری جوان است که علاوه بر مواجهه با آرزوی داشتن یک زندگی خانوادگی سنتی و نیاز برای یافتن هویت فردی، تلاش می کند تا به طریقی با همسر کمال گرا و سخت گیر خود کنار آید. دانشور در این کتاب با نثر جذاب و دلپذیر خود، تم ها و استعاره های فرهنگی را به کار می گیرد. رمان سووشون، اثری منحصر به فرد است که چارچوب ها و محدودیت های زمانه ی خود را می شکند و نام خود را به عنوان یکی از ضروری ترین آثار برای درک تاریخ معاصر ایران مطرح می کند.