گفت‌وگوهایی در باب نوشتن

در «گفت‌وگوهایی در باب نوشتن» به نویسندگی اورسلا کی لگوین، متن سه مصاحبه‌ای که او در سال‌های پایانی عمر با دیوید نیمن انجام داده، گردآوری شده است. این گفت‌وگوها به شکل یک مجموعه‌ی منسجم تنظیم شده‌اند و هر کدام به یکی از شاخه‌های نوشتن می‌پردازند: داستان‌نویسی، شعر و ناداستان. کتاب فضای یک گفت‌وگوی رودررو را دارد؛ نیمن پرسش‌های مشخصی مطرح می‌کند و لگوین هم درباره‌ی شیوه‌ی کار و نگاهش به نوشتن توضیح می‌دهد.
در بخش مربوط به داستان‌نویسی، لگوین درباره‌ی ابزارهای فنی نویسنده صحبت می‌کند؛ چیزهایی مثل ریتم جمله، موسیقی نثر و چگونگی ساختن جهان داستانی. او نمونه‌هایی از آثار خودش را پیش می‌کشد و توضیح می‌دهد که چطور جهان‌های تخیلی‌اش را بدون تکیه بر الگوهای رایج شکل داده است. همچنین درباره‌ی تصور رایج «تعارض مرکزی» در داستان حرف می‌زند و اینکه همیشه لازم نیست روایت بر یک محور درگیری خاص بنا شود.
بخش شعر بیشتر بر صدا، وزن و اجرا متمرکز است. لگوین شعر را وابسته به شنیدن می‌داند و درباره‌ی تفاوت میان شعرهایی که فقط روی صفحه «کار می‌کنند» و شعرهایی که با خوانده شدن بهتر فهمیده می‌شوند، توضیح می‌دهد. او به نمونه‌هایی از شعر دیگران و نمونه‌هایی از آثار خودش اشاره می‌کند تا نشان دهد چگونه یک جمله‌ی ساده می‌تواند بار موسیقایی یا تصویری پیدا کند.
در بخش ناداستان،بحث‌ها به سوی مقاله‌نویسی، نوشتن انتقادی و رابطه‌ی نوشتن با مسائل اجتماعی و سیاسی می‌رود. لگوین درباره‌ی ضمیرهای جنسیتی، تاریخ نادیده‌گرفته شدن نویسندگان زن در ژانرهای علمی‌تخیلی و فانتزی و نحوه‌ی کار با ناداستان شخصی و تحلیلی صحبت می‌کند. او توضیح می‌دهد که چگونه نگاه نویسنده به جهان بیرون شکل متن نهایی را تعیین می‌کند، حتی وقتی قصد ندارد درباره‌ی سیاست یا جامعه به‌طور مستقیم بنویسد.