نمادپردازی، امر قدسی و هنر

نمادهای دینی از حقیقت وجود الهام می‌گیرند. این نمادها به نوعی زبانی قلمداد می‌شوند که از ذهنی استفاده می‌کنند و تفکر منسجم و روشنی درباره وجود و عالم هستی را نشان می‌دهند. این نمادها جهان ساده‌ای از تفکر ابتدایی را برای ما آشکار می‌سازند، به این معنا که کلمات و واژگان ذهنی هنوز شکل نگرفته‌اند. به عنوان مثال، واژگان معرّف "صیرورت" در تاریخ بسیار دیر به وجود آمدند و تنها در برخی زبان‌های فرهنگ‌های متمدن و پیشرفته نظیر سنسکریت، یونانی و چینی شکل گرفتند. اما نمادها و اساطیر مرتبط با "صیرورت" در سطح ابتدایی فرهنگ ریشه‌دارند.

تصاویری همچون حلزونی، مارپیچی، نور از تاریکی، مراحل و دوره‌های گردش ماه، موج، و غیره، باورهای مرتبط با حرکت، چرخه و گذر زمان، گذار از یک حالت وجود به دیگری (مثلا از "شکل نگرفته" به "شکل گرفته" یا به عبارتی از تاریکی به نور) را نمایان می‌سازند. نمادها و اساطیر مربوط به "صیرورت" ساختاری قمری و چرخشی دارند که از چرخش و حرکت منحصربه‌فرد ماه الهام گرفته شده‌اند و به طور دائمی اموری چون زمان و چرخه‌های کیهانی را نمایش می‌دهند.