تاریخ وآگاهی طبقاتی

تاریخ و آگاهی طبقاتی مجموعه مقالاتی است که خرج لوکاچ در سالهای ۱۹۲۳ - ۱۹۱۹ نوشته بود در بحبوحه ی جو انقلابی پس از انقلاب اکتبر که هنوز چشم اندازی واضح از انقلاب جهانی در دیدرس بود و شرایط مهیای نابودی کامل نظام سرمایه داری به نظر می آمد. لوکاچ در این مقالات اساساً می کوشد پایه ای فلسفی به بیان دقیق تر هگلی برای بلشویسم فراهم کند و بدین ترتیب نه فقط بر بنیان های هگلی مارکس تأکید کند و پاسخی داده باشد به گرایش های ،نوکانتی پوزیتیویستی و غیر دیالکتیکی ای که دست کم از زمان بین الملل دوم در میان مارکسیست ها نشوونما یافته بودند بلکه پایه ای نظری برای بحث های میان بلشویک ها و دیگرانی از جمله رزا لوکزامبورگ فراهم کند که با تلقی لنینی از حزب و پراتیک سیاسی همنوا نبودند و بر (خودانگیختگی) تأکید می کردند لوکاچ در بسط نظرات خود می کوشد نقش کلیت در هستی شناسی مارکسیستی و اهمیت مفاهیمی نظیر دیالکتیک بیگانگی و شیوارگی را در نظریه و پراتیک مارکسیستی نشان دهد. تاریخ و آگاهی طبقاتی بازتاب مسائل نظری و عملی و نیز امیدها و چشم اندازهای آن سالهای پرتب و تاب است. این کتاب بر شکل گیری (مارکسیسم غربی) و احیای سویه های هگلی مارکسیسم تأثیر چشمگیری داشته است و هنوز اثری بسیار مهم در شناخت مارکسیسم به شمار می آید و تأثیرات ماندگارش انکارناپذیر است.