گفتمان توسعه و تاریخ جهان

نه تنها شیوه سخن گفتن و اندیشیدن انسان در مورد «توسعه» بلکه قواعد این سخن گفتن و اندیشیدن نیز با گذشت زمان متحول شده است.
گفتمان توسعه و تاریخ جهان از روشهای دیرینه شناسی و تبارشناسی میشل فوکو استفاده می کند تا ریشه های گفتمان توسعه را تا استعمارگری متأخر دنبال کند و گسست ها و ناپیوستگی های
مهمی را برملا کند که به استقرار یک گفتمان نو و صنعت همراه آن انجامیده اند این کتاب با بحث از کشمکش ها از آن خود سازی ها و تحولات مفهوم توسعه ادامه می یابد کتاب نشان می دهد که برخی روندهای موجود در گفتمان توسعه که پس از بحران دهه ۱۹۸۰ پدیدار شدند تأکید بر مشارکت و مالکیت توسعه پایدار و بازار آزاد با قواعد ابتدایی گفتمان توسعه ناسازگارند و بنابراین به تناقض هایی جدی انجامیده اند حالا عناصر ،اروپامداری اقتدارگرایی و سیاست زدایی در گفتمان توسعه برملا شده اند اما این گفتمان همچنان از آن خودسازیهای مترقی و پیش رونده را ارج می نهد نویسنده با تحلیل ویژگیهای قدیم و جدید گفتمان توسعه در بحث پیرامون اهداف توسعه پایدار و بحث از اهمیت و نقش تحلیل گفتمان در مطالعات توسعه کتاب را به پایان میرساند.