جاسوس (تاو)

آقای کلانت عزیز،
نمی دانم در پایان این هفته چه اتفاقی می افتد. من همیشه زنی خوشبین بوده ام ولی روزگار مرا تلخکام، تنها و غمگین کرده است.
اگر اوضاع همان طور که امیدوارم پیش برود هرگز این نامه به دستتان نمی رسد. من بخشیده خواهم شد و بقیه زندگی ام را صرف یافتن دوستانی بانفوذ می کنم.
من این نامه را پیش خودم نگه می دارم تا روزی تنها دخترم آن را بخواند و بفهمد که مادرش چه کسی بوده است؛ اما اگر اشتباه کرده باشم امیدی ندارم این صفحات را، که در آخرین هفته زندگی ام بر روی زمین آنها را نوشته ام، حفظ شود. من همیشه فردی واقعگرا بوده ام و می دانم که وقتی محاکمه ام تمام شود وکیل من بدون آنکه به پشت سر خود نگه کند به موکل دیگری خواهد پرداخت.