شش رساله (حکمت سقراط و افلاطون)

افلاطون بنیانگذار مکتب افلاطونی و اولین موسسه آموزش عالی در جهان غرب.او به همراه سقراط و مشهورترین شاگردش یعنی ارسطو، یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین افراد در تاریخ بشریت بوده اند. از این سه تن به عنوان شخصیت‌های محوری در تاریخ فلسفه یونان باستان و غرب یاد می‌کنند.
افلاطون مبتکر گفتگوی مکتوب و اشکال دیالکتیکی در فلسفه بود. افلاطون را بنیانگذار فلسفه سیاسی غرب نیز می دانند. مشهورترین مشارکت وی نظریه اشکال شناخته شده توسط عقل محض است ، که در آن افلاطون راه حلی برای مشکل کلیات معروف به افلاطونی ارائه می دهد (که به طور مبهم یا رئالیسم افلاطونی یا ایده آلیسم افلاطونی نامیده می شود).
بر خلاف آثار تقریبا همه معاصران او ، تصور می شود که کل آثار افلاطون بیش از 2400 سال سالم باقی مانده است.
ارسطو مدعی بود که فلسفه افلاطون آموزه های فیثاغورث را از نزدیک دنبال می کرد و سیسرو نیز این ادعا را تکرار می کند: "آنها می گویند که افلاطون همه چیز را از فیثاغورس آموخت."

فیثاغورث معتقد بود که همه چیز عدد است و کیهان از اصول عددی ناشی می شود. وی مفهوم فرم را متمایز از ماده معرفی کرد و این که جهان فیزیکی تقلیدی از جهان ریاضی ابدی است. این ایده ها بر هراکلیتوس ، پارمنیدس و افلاطون بسیار تأثیرگذار بود.

برخی از این رسالات مشهور عبارت اند از: در دفاع از سقراط، فیدون، خارمیدس، کریتون، فدروس، منون و....
به طور کلی «شش رساله» از افلاطون در اینجا گرداوری و ترجمه شده است.