اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی

«اندیشه، شناخت نیست بلکه توانایی تکیز نیک از بد و زیبا از زشت است و این توانایی میتواند، دست کم برای من، در لحظه هایی کمیاب وسیله پیش بینی فاجعه ها باشد...»
موضوع اندیشه نمیتواند جز چیزهای دوست داشتنی-زیبایی، حکمت، عدالت و غیره-باشد. زشتی، نبود زیبایی، نبود دادگری، و نبود نیکی است... یعنی بدی و زشتی اصالت یا جوهری ندارند تا اندیشه بتواند به آنها بپردازد...
«واقعیت اسفبار این است که بخش بزرگ بدی ها را کسانی مرتکب میشوند که هرگز تصمیم به بد بودن یا خوب بودن نمی گیرند...آنها که توانایی اندیشیدن ندارند.»
و این است آنچه اندیشمند بزرگ، هانا آرنت در این رساله کوتاه می گوید، می پژوهد و از عهده آن برمی آید.