مدرنیته و اندیشه ی انتقادی

مدرنیته یعنی چه؟ آیا نو شدن و امروزگی است، یا جهشی است در تاریخ تمدن انسانی؟ گذر از محدویت های سنت و تاریخ است، یا گام نهادن به قلمرو حاکمیت انسان؟ آیا رویکردی است اخلاقی یا با آزادی های سیاسی و اجتماعی یکی است؟ الگویی است فراهم آمده براساس بینشی اروپا محور، یا با خردباوری علمی و ابزاری به یک معنا می آید. این کتاب تلاشی است در اثبات نکته ای مهم: پاسخ به این پرسش ها ممکن نیست مگر براساس نگرشی انتقادی نسبت به مدرنیته. نقادی روزگار مدرن، به گفته ی هگل خودآگاهی مدرنیته است و به قول هایدگر شهامتی عظیم می طلبد: شجاعت پرسش از روزگار نو. سخن فلسفی درباره ی مدرنیته امروز بیش از همیشه به معنای پیشبرد نقادی است: نقدی که با نیچه آغاز شد، نقد هوسرل به خرد علمی، نقد هایدگر به تکنولوژی و تقدیر روزگار نو، نقد آدورنو و هورکهایمر به خردابزاری روزگار روشنگری، نقد فوکو به همبسته ی دانش و اقتدار و پاسخ هابرماس به این همه در پرتو باور به خرد ارتباطی و مکالمه، و بی باوری فیلسوفان پسامدرن به این پاسخ. کتاب شرحی است از سخن و جدل فلسفی امروز درباره ی مدرنیته.