آیلف کوچولو

آیلف کوچولو را اثر وحشی ایبسن می‌دانم زیرا در آن، به نشانه گذر از مارپیچ پدیدارشناسی ذهن و تکامل آگاهی آدمی، سرکش‌ترین و پنهانی‌ترین کشش‌های آدمی در فضایی وحشی رها می‌شوند تا، این کنش‌های خام در پالایشگاهی به نام «قانون تغییر» و فرآیند قوام یابند. آیلف کوچولو و سه اثر پایانی دیگر او، بیانیه فراگیری هستند درباره شگردهای نوین یا مدرنیست نمایشنامه‌نویسی، و بحث‌های نفس‌گیر درباره پدیدارشناسی ذهن آدمی در پیوند با جامعه، فرهنگ، زبان، صورت‌گری، مذهب، و هنر... .