ویتگنشتاین - پوپر و ماجرای سیخ بخاری؛ ماجرای جدل میان دو فیلسوف بزرگ

 انجمن علوم اخلاقی کیمبریج گروه بحث و گفت وگوی هفتگی فلاسفه دانشگاهی و دانشجویان فلسفه یکی از نشست های متعارف خود را در شامگاه جمعه ۲۵ اکتبر ۱۹۴۶ تشکیل داد. طبق معمول اعضای انجمن در ساعت هشت ونیم شب در کالج کینگ در چند اتاق متصل به هم شماره سه پلکان ایچ گرد آمدند. سخنران میهمان آن شب، دکتر کارل پوپر، از لندن می آمد تا خطابه ای به ظاهر بی آزار با عنوان «آیا مسئله فلسفی وجود دارد؟» ایراد کند. یکی از حاضران پروفسور لودویگ ویتگنشتاین رئیس هیئت مدیره انجمن بود که بسیاری او را بااستعدادترین فیلسوف زمان خودش می شمردند. برتراند راسل هم آنجا بود که در فلسفه و نیز مبارزات سیاسی چپ شهرت جهانی داشت. پوپر اخیرا به سمت دانشیار منطق و روش علمی در مدرسه اقتصاد لندن منصوب شده بود. او از خانواده ای یهودی اتریشی بود، سال های جنگ را در زلاندنو به تدریس گذرانده بود و تازگی به انگلستان آمده بود. جامعه باز و دشمنان آن، ویران سازی بی امان توتالیتاریسم، که او در روز ورود نازی ها به اتریش شروع به نگارش کرد و سرنوشت جنگ که ورق خورد به پایان رساند، همان ایام در بریتانیا انتشار یافته بود. کتاب بلافاصله ستایش گروه نخبه ای از جمله برتراند راسل را برانگیخت. این تنها موقعی بود که این سه فیلسوف بزرگ راسل، ویتگنشتاین و پوپر با هم یک جا بودند. با این حال، هنوز اختلاف هست که آن روز دقیقا چه روی داد. آنچه مسلم است بگو مگوی شدیدی بین پوپر و ویتگنشتاین درباره ماهیت اصلی فلسفه درگرفت یکی می گفت تردید نیست که مسائل فلسفی وجود دارد (پوپر) دیگری می گفت نه اینها صرفا معما است (ویتگنشتاین). این مشاجره فورا به صورت افسانه ای درآمد.