نوشتن از مرگ

«مرگ آگاهی» رهایی بخشی نیروی غریب و هولناکی ست که ناپایداری جهان و مناسباتش را به رخ می کشد. از سقراط تا داستایوفسکی و فوئنتس، به وضوح می توان این فهم ناپایداری جهان را دید و لمس کرد. نویسندگان و اندیشمندانی که هرکدام به نوعی وجود تصادف و بی اختیاری آدمی برابر مرگ را پیش رو گذاشتند و همه ی تلاششان تشویق به رفتن ورای روزمرگی های زندگی بود. در این میان اما مواجهه با مرگ در معنای واقعه ای ناگزیر که زمان وقوعش برایمان روشن است، تجربه ای ست که کمتر کسی با آن روبرو بوده و اگر کسی این مهم برایش اتفاق افتاده کمتر شخصی از این میان را می توان سراغ گرفت که از مواجهه اش با این تجربه نوشته باشد. کتاب «نوشتن از مرگ» از «کری تیلور» به ادبیات درآوردن مواجهه ی شخصی خود نویسنده با مرگ خودش است. تیلور که کمی پیش از مرگش از قریب الوقوع بودن آن مطلع می شود، لحظه به لحظه از رویارویی اش با این درگذشتن می نویسد و بی وقفه تمام جزر و مدهای جسمی و روانی اش را شرح می دهد. «نوشتن از مرگ» مواجهه ی ادیبانه، فلسفی، شوخ طبعانه و دیوانه وار نویسنده ایست که به یقین می داند چند روزی بیشتر زنده نخواهد بود. آگاهی نویسنده ی کتاب از مرگ، به تصور پیشینی اکثریت آدم ها نسبت به زندگی و مرگ حمله می کند و این حمله را نیز ابتدا از خودش آغاز می کند.