دون کارلوس

دون کارلوس اثر فردریش شیلر. نمایشنامه ای در پنج پرده نوشته شده توسط فردریش شیلر است؛ این تراژدی بین سال‌های 1783 و 1787 نوشته شد و اولین بار در سال 1787 در هامبورگ تولید شد. شخصیت اصلی کارلوس، شاهزاده آستوریاس و نمایشنامه به طور کلی بر اساس وقایع تاریخی قرن شانزدهم تحت سلطنت فیلیپ دوم پادشاه اسپانیا الگوبرداری شده است. نمایشنامه نویس شیلر در طول هفده سال آخر زندگی خود (1788-1805)، با یوهان ولفگانگ فون گوته، از قبل مشهور و با نفوذ، دوستی سازنده و البته پیچیده ای برقرار کرد. آنها مکررا در مورد مسائل زیبایی شناسی بحث می کردند و شیلر گوته را تشویق می کرد تا کارهایی را که به عنوان طرح از خود به جای گذاشته بود به پایان برساند. این رابطه و این بحث‌ها منجر به دوره‌ای شد که امروزه به آن کلاسیکیسم وایمار می‌گویند. آن‌ها همچنین روی مجموعه‌ای از اشعار طنز کوتاه که در آن شیلر و گوته مخالفان را با دیدگاه فلسفی خود به چالش می‌کشند، همکاری کردند. دون کارلوس یک تراژدی (غیر تاریخی) است. دون کارلوس شاهزاده فیلیپ دوم است که توسط پدرش - که او نیز می خواهد با معشوقش ازدواج کند - به دلیل عقاید آزادیخواهانه اش تفتیش عقاید شده است. یکی دیگر از شخصیت‌های بزرگ رمانتیک مارکی از پوزا است که برای آزادی استان‌های هلندز و همچنین حکومت اسپانیای کاتولیک در دوران اصلاحات و ضد اصلاحات می‌میرد.